معرفی پروژه
اتصال پایدار به اینترنت و شبکهی داخلی از نیازهای اساسی مشاغلی چون فروشگاههای زنجیرهای، ایستگاههای پایش و نظارت، ادارات و سازمانها، ویدئو کنفرانس و غیره است.
با توجه به وضعیت ناپایدار سرویسدهندههای اینترنت و دیتاسنترهای مختلف در کشور، و همچنین با در نظر داشتن تعرفههای نسبتا به صرفه برای دریافت سرویس از چند سرویسدهندهی مختلف، به راهکاری رسیدهایم که با استفاده از تجمیع چند ابزار سختافزاری و نرمافزاری درون یک دستگاه، بتوانیم اتصالی پایدار و با سرعتی بالاتر به واسطهی انتقال دادهها از چند لینک مجزا را فراهم کنیم.
این ظاهری مشابه با سوییچهای شبکه دارد. در درون این دستگاه، دو فرستنده-گیرندهی ۲.۴ و ۵ گیگاهرتزی WLAN، چهار پورت RJ45 تعبیه شده است، دو پورت سریال USB و یک پورت پاور تعبیه شده است.
از پورتهای eno2، eno3، eno4، sdb، sdc، و wlo2 به عنوان دروازههای دسترسی به شبکه و از پورتهای eno1 و wlo1 برای ارائهی سرویس به کاربران استفاده میشود. به این ترتیب دستگاه قادر است تا کاربرانی که با استفاده از شبکهی کابلی و یا وایفای به سوییچ آن متصلند را به شبکههای در دسترس از طریق سه پورت کابلی، یک پورت وایرلس و دو پورت مخصوص دانگلها متصل نماید.
دستگاه با استفاده از واسط وب، و API قابل مدیریت است. با توجه به بهرهگیری از سیستمعامل آلپاین و کتابخانههای مربوطه، امکان پیادهسازی انواع تونلینگ و ویرایش پکتها در کنار تعیین DNS اختصاصی برای هر نام دامنه وجود خواهد داشت. امکان انتخاب انواع الگوریتمهای مسیریابی و بالانسینگ وجود دارد که با استفاده از الگوریتم ژنتیک، مناسبترین گزینه به صورت پیشفرض برای استفادهی کاربر انتخاب میگردد.
با توجه به بار اندک پردازشی دستگاه، نیازی به خنککنندهی متحرک نبوده و دستگاه با استفاده از حفرههای روی سطح دستگاه تهویه صورت میگیرد. در کنار دستگاه شیارهای استاندارد رک وجود دارد تا مناسب استفاده در دیتاسنترها باشد.
میانافزار و سیستمعامل شخصیسازیشدهی دستگاه به صورت جداگدانه قابل فروش است.
طرح توجیهی و شیوهی مشارکت
طرح توجیهی این محصول در فرمت نرمافزار کامفار تهیه شده است. جهت دریافت نقشههای فنی، توضیحات تکمیلی، و آگاهی از شیوهی مشارکت، لطفا با استفاده از اطلاعات ارائه شده در وبسایت گردرگ با ما در تماس باشید.
راهکار
چگونه میتوان از چند خط اینترنت به صورت همزمان استفاده کرد؟
در
افزایش پهنای باند و پایداری سرویس از طریق تجمیع چند لینک مجزای شبکه در قالب یک لینک، را با نام «باندینگ» (Network Bonding) میشناسند.